مهدویت یک فلسفه ی بزرگ جهانی
مهدویت یک فلسفه ی بزرگ جهانی
کوشش کنید فکر خودتان را در مسئله ی حضرت حجت با آنچه در متن اسلام آمده است تطبیق دهید . غالب ما این را به صورت یک آرزوی کودکانه ی یک آدمی که دچار عقده ی انتقام است در آورده ایم . گوئی حضرت حجت فقط انتظار دارند که کی خداوند تبارک و تعالی به ایشان اجازه بدهند که مثلا بیایند مردم ایران را غرق در سعادت بکند یا شیعه را غرق در سعادت بکنند ، آن هم شیعه ای که ما هستیم ، که [ درواقع ] شیعه نیستیم – ، نه ، این یک فلسفه ی بزرگ جهانی است . چون اسلام یک دین جهای است ، چون تشییع به معنای واقعی اش یک امر جهانی است . این را ما باید به صورت یک فلسفه ی بزرگ جهانی تلقی بکنیم . وقتی فرآن می گوید :
« وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ / انبیاء – 105
در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!»
صحبت از زمین است ، نه صحبت از این منطقه ، آن منطقه و آن نژاد ....
برگرفته از کتاب سیری در سیره ی ائمه ی اطهار – اثر شهید مطهری ( ره )
